سفارش تبلیغ
صبا ویژن
<
 
منتظران مهدی (عج)
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/8/9 :: 6:13 عصر

روایت شده است که حضرت خاتم الانبیاء (ص ) در خانه عایشه بود، حسین علیه السلام آمد، عایشه خواست مانع شود، رسول خدا(ص )

جریان آتیه حسین علیه السلام و مقامات او و زائرش را ذکر مى فرماید: که حسین علیه السلام در زمین کربلا کشته و مدفون مى گردد،

هرکس او را زیارت کند ثواب یک حجّ و یک عمره من به او داده مى شود، عایشه تعجّب کرد و گفت : ثواب حجّ و عمره شما!

فرمود: بلى ثواب دو حجّ و دو عمره من .

باز عایشه تعجّب کرد! و رسول خدا(ص ) فرمود ثواب سه حجّ و سه عمره من .

همینطور زیاد فرمود، که در روایت چنین است ثواب نود حجّ و نود عمره رسول خدا (ص ) براى زائر قبر حسین علیه السلام است البته از این

حجّ و عمره تا نود با اعتبار حال و معرفت و محبّت زائر قبر حسین علیه السلام است ، با چه علاقه اى رو به قبر حسین علیه السلام رفته

است .

و نیز فرمودند چنین ثوابهاى عظیمى که براى زیارت کننده قبر حسین علیه السلام است موجب دلشادى من گردید. (29)

جوار امام حسین علیه السلام بهتر از بهشت

اگر کسى از گناهان مى ترسد و نمى داند که آیا توبه اش پذیرفته شده است یا خیر؟ رسول خدا (ص ) وعده فرموده است که زوّار قبر

حسین علیه السلام و عزادارانش را تنها نگذارد، در وحشتها و ظلمتها از آنان فریاد رسى بفرماید.

در صحراى محشر که هر کس سر گرم خودش مى باشد عدّه اى در جوار امام حسین علیه السلام زیر سایه عرش رحمتند، به قدرى از

مجالست با امام حسین علیه السلام مأ نوسند و لذّت میبرند که وقتى حوریان از بهشت برایشان پیغام مى فرستند که ما منتظر شمائیم ،

چرا نمى آئید پاسخ مى دهند ما لذّت مجلس امام حسین علیه السلام را به مصاحبت با شما ترجیح میدهیم .

راستى که جاى امیدوارى است بقول شیخ شوشترى اگر مقام ما به حدّى نرسیده باشد که در اوّل محشر نزد امام حسین (ع ) زیر سایه

عرش باشیم امیدواریم که در چاله و ظلمتکده جهنّم هم نباشیم پیغمبر ما نجات دهد.

زیارت قبر حسین علیه السلام امان از آتش (30)

مجلسى علیه الرحمه در بحار از جناب سلیمان اعمش که از بزرگان شیعه و نزد همه مسلمین محترم و مورد اعتماد است نقل مى نماید: که

در کوفه شبى همسایه ام در خانه من بود در اثناء صحبت فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام را در شب جمعه ذکر نمودم همسایه منکر

بود. گذشت ، فردا اعمش و چند نفر دیگر به کربلا رفتند، امّا همسایه را دیدند که زودتر از آنها و گریان آمده است ،

پس از آنکه از او علّت را مى پرسند، گوید: پس از آنکه خوابیدم دیدم قیامت بر پا شده هودجى سیاه پوش از آسمان نازل ودر آن مخدره دو

عالم فاطمه زهرا (س ) است ، همه دستها رو بهودج دراز است و تقاضاى شفاعت دارند رقعه هائى به دست اشخاص داده مى شود، نگاه

کردم دیدم در آن نو شته ((امان من النار لزوّار قبر الحسین علیه السلام فى لیله الجمعه ))

امان و راحتى از آتش است براى زیارت کنندگان قبر امام حسین علیه السلام در شب جمعه .

گفتم : اى بى بى عالم به من هم لطف بفرما که من سخت به آن نیازمندم فرمود: مگر تو منکر فضیلت زیارت قبر فرزندم حسین علیه السلام

نبودى .(31)

( چگونگى استشفا از تربت کربلا )

شیخ اجل ، ابن قولویه ، استاد شیخ مفید رحمه الله در کتاب کامل الزیارة به اسناد خود از محمد بن مسلم روایت کرده که گفت : به مدینه

رفتم و بیمار شدم . حضرت امام محمد باقر علیه السلام مقدارى آشامیدنى در ظرفى که دستمال بالاى آن بود، به وسیله غلام خود برایم

فرستاد و گفت : ((این را بخور که امام على علیه السلام به من امر فرموده است که بر نگردم تا این دارو را بیاشامى )).

چون گرفتم و خوردم شربت سردى بود در نهایت خوش طعمى و بوى مشک از آن بلند بود.

پس غلام گفت : ((حضرت فرمود چون بیاشامى به خدمتش بروى )).

من تعجب کردم که گویا از بندى رها شدم . برخاستم به در خانه آن حضرت رفته ، رخصت طلبیدم . حضرت فرمود: ((صحّ الجسم فادخل :

بدنت سالم شده داخل شو)).

گریه کنان داخل شدم و سلام کردم . دست و سرش را بوسیدم . فرمود: ((اى محمد! چرا گریه مى کنى ؟))

عرض کردم : ((قربانت گردم مى گویم بر غربت و دورى راه از خدمت شما، و کمى توانایى در ماندن در ملازمت شما که پیوسته به شما

بنگرم )).

فرمود: ((اما کمى قدرت ، خداوند تمام شیعیان و دوستان ما را چنین ساخته و بلا به سوى ایشان گردانید؛ امّا غربت تو، پس مؤمن در این

دنیا در میان این خلق منکوس غریب است ، تا از این دار فنا به رحمت خداوند برود و در بعد مکان به حضرت ابى عبداللّه الحسین علیه السلام

تأ سّى کن که در زمینى دور از ما در کنار فرات است و اما آنچه از محبت قرب و شوق دیدار ما گفتى و بر این آرزو و توانایى ندارى ، پس

خداوند بر دلت آگاه است و تو را بر این نیت پاداش خواهد داد)).

بعد فرمود: ((آیا به زیارت قبر حسین علیه السلام مى روى ؟))

گفتم : ((بلى با بیم و ترس بسیار.))

فرمود: ((هر قدر ترس بیشتر است ثوابش بزرگتر است و هر کس در این سفر خوف بیند از ترس روز قیامت ایمن باشد و با آمرزش از زیارت

بر گردد)).

بعد فرمود: آن شربت را چگونه یافتى ؟))

گفتم : ((گواهى مى دهم که شما اهل بیت رحمتید و تو وصى اوصیایى . هنگامى که غلام شربت را آورد، توانایى نداشتم که بر پا بایستم و

از خودم ناامید بودم و چون آن شربت را نوشیدم چیزى از آن خوش بوتر و خوش ‍ مزه تر و خنک تر نیافتم . غلام گفت : مولایم فرمود بیا؛ گفتم

: با این حال مى روم هر چند جانم برود و چون روانه شدم گویا از بندى رها شدم . پس ‍ سپاس خداى را که شما را براى شیعیان رحمت

گردانیده است )).

فرمود: ((اى محمد! آن شربت را که خوردى از خاک قبر حسین علیه السلام بود و بهترین چیزى است که من به آن استشفا مى نمایم و هیچ

چیزى را با آن برابر مکن که ما به اطفال و زنان خود مى خورانیم و از آن خیر بسیار مى بینیم )).

فرمود: ((شخصى آن را بر مى دارد و از حائر بیرون مى رود. آن را در چیزى نمى پیچد، پس هیچ جن و جانورى و چیزى که درد و بلایى که

داشته باشد نیست ، مگر آنکه آن را استشمام مى کند و برکتش برطرف مى شود و برکتش ‍ را دیگران مى برند و آن تربت که به آن معالجه مى کنند نباید چنین باشد و اگر این علت که گفتم نباشد، هر که آن را به خود بمالد یا از آن بخورد البته در همان ساعت شفا مى یابد و نیست

آن مگر مانند حجرالاسود که نخست مانند یاقوتى در نهایت سفیدى بود و هر بیمارى و دردناکى خود را بر آن مى مالید در همان ساعت شفا

مى یافت و چون صاحب آن دردها و اهل کفر و جاهلیت خود را بر آن مالیدند سیاه شد و اثرش کم گردید)).

عرض کردم : ((فدایت شوم آن تربت مبارک را من چگونه بردارم ؟))

فرمود: ((تو هم مانند دیگران آن تربت را بر مى دارى ، ظاهر و گشوده و در میان خرجین در جاهاى چرکین مى افکنى پس برکتش مى رود)).

گفتم : ((راست فرمودى .))

فرمود: ((قدرى از آن به تو مى دهم ، چطور مى برى ؟))

عرض کردم : ((در میان لباس خود مى گذارم )).

فرمود: ((به همان قرارى که مى کردى برگشتى . نزد ما از آن هر قدر که مى خواهى بیاشام و همراه مبرکه براى تو سالم نمى ماند)).

آن حضرت دو مرتبه از آن به من نوشانید و دیگر آن درد به من عارض ‍ نشد.(32)

زائر حسین علیه السلام

در کتاب کامل الزیاره و وسایل و کتاب تحفة الزّایر، مجلسى مرحوم روایت نموده است از معاویة بن عمَّار که گفت : روزى بخدمت مولاى خود

امام جعفرصادق علیه السلام مشرَّف شدم ، دیدم آن سرور مشغول نماز است چون فارغ شدند، شنیدم که مناجات مى کرد باپروردگار خود

و عرض ‍ مى کرد:

اى خداوندیکه مخصوص کرده اى آینده ما را به کرامت ، و وعده داده اى ما را به شفاعت ، و علوم رسالت را به ما داده اى و ما را وارث

پیغمبران گردانیده اى و ختم کرده اى امتّان گذ شته را و علم گذشته و آینده را به ما داده اى و ما را مخصوص به وصیّت پیغمبر(ص ) گردانیده

اى و دلهاى مردم را مایل به ما گردانیده اى ، بیامرز مرا و برادران مرا به زیارت کنندگان قبر ابى عبداللَّه حسین علیه السلام را که خرج کرده

اند مالهاى خود را، و بیرون آورده اند از شهرها بدنهاى خود را، براى رغبت بر نیکى ما و امید ثوابهاى تو در صله ما، و براى شاد گردانیدن

پیغمبر(ص ) تو، و اجابت نمودن ایشان امر ما را، و براى خشمى که بر دشمنان ما داخل کرده اند، و مقصود ایشان خوشنودى تو است ، پس

عوض ایشان را از جانب ما به خوشنودى بده ،

و حفظ کن ایشان را در شب و روز، و رفیق ایشان را در اهل و اولاد، ایشان را که در وطن خود گذاشته اند، و دفع کن از ایشان شرّ هر جبّار

معاند را، و هر ضعیف و قوى از مخلوقات خود و از شرّ شیاطین جنّ و انس را، و بده به ایشان زیاده از آنچه از تو امید دارند،

اى خداوند ما چون دشمنان عیب و سرزنش کردند با ایشان به سبب بیرون آمدن ایشان به زیارت ما پس مانع ایشان نشد از عزم کردن و

بیرون آمدن به زیارت ما،

پس رحم کن آن رویهاى ایشان را که مى مالند بر قبر امام حسین علیه السلام و رحم کن بر آن دیده هاى ایشان که گریه و آب چشم آن را

جارى کرده اند براى ترحّم بر ما، و رحم کن دلهاى ایشان را که سوخته و جزع کرده اند در مصیبت ما، و رحم کن آن صداهاى ایشان که بلند

کرده اند در مصیبت ما، خداوندا آن خانه ها و بدنها را به تو مى سپارم تا سیراب گردانى از حوض ‍ کوثر و روز تشنگى ایشان .

و از این قسمت مناجات و دعا بسیار کرد تا اینکه سر از سجده بر داشت و عرض کردم : آن دعا که در حقّ زوّار و گریه کنندگان امام حسین

علیه السلام از شما شنیدم ، که مثل آن را در حقّ کسى که خدا رانمى شناسد مى کردید، گمان دارم که آتش جهنّم هرگز بر او نرسد،

آرزو کردم که خدایا کاش حجّ نکرده بودم و به زیارت امام حسین علیه السلام مشرّف میشدم ، آن حضرت فرمودند: چه مانع است تو را اى

معاویه . ترک زیارت حسین علیه السلام نکن ، عرض کردم فدایت شوم نمى دانستم که زیارت آن حضرت اینقدر فضیلت دارد، فرمود:

اى معاویه آنهایى که در آسمان از براى زیارت کننده حسین علیه السلام دعا میکنند ترک نکن زیارت حسین علیه السلام را از ترس و خوف

کسى ، زیرا هرکس ترک کند زیارت او را آنقدر حسرت مى برد و آرزو مى کند که اى کاش ‍ آن قدر در نزد قبر آن حضرت مى ماندم که در آنجا

مد فون مى شدم .

آیا دوست ندارى که خدا تو را در میان آن اشخاصى که دعا میکند براى ایشان رسول خدا(ص ) و على علیه السلام و فاطمه (س ) و باقى

ائمّه معصومین علیه السلام ببیند؟ آیا نمى خواهى از کسانى باشى که در قیامت مى آیند و هیچ گناه براى ایشان نمى باشد؟ آیا نمى

خواهى از کسانى باشى که حضرت رسول (ص ) در قیامت با ایشان مصافحه میکند؟(33)

(آرى رسول خدا (ص ) مى فرماید:

مَن مِسَّ جِلدى لَم تَمسَّ النّار. یعنى هرکس بدن مرا لمس کند آتش جهنّم بر او نمى رسد پس معلوم است کسى که با رسول خدا(ص )

مصافحه کند آتش دوزخ را البته نخواهد دید.

اللّهمّ ارزقنى زیارت الحسین بحقّ الحسین و جدّه و ابیه و امّه و اخیه و ذرّیته و بنیه علیه السلام .

خدایا روزى کن زیارت امام حسین علیه السلام را بر ما بحقّ امام حسین علیه السلام و جدّش رسول خدا (ص ) و پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام و مادرش فاطمه زهرا(س ) و برادرش امام حسن علیه السلام واولادش علیه السلام .




موضوع مطلب :
موضوعات
پیوندها
امکانات جانبی

بازدید امروز: 6
بازدید دیروز: 5
کل بازدیدها: 157957

عاشقانه
تصاویر زیباسازی نایت اسکینز پخش زنده حرم
روزشمار محرم عاشورا

استخاره با قرآن
استخاره با قرآن

 
 
 
Susa Web Tools