حجت الله رحیمی خادم الشهداء و ذاکر اهل بیت(ع)، به شهدا پیوست.
شهید حجت الله رحیمی متولد 1368/12/24در شهر باغملک دیده به جهان گشود و در سن 9 سالگی به عضویت پایگاه مقاومت بسیج سیدالشهدا باغملک درآمد وی از سال 1380در سطح مساجد وهیئت های شهرستان مداحی می کرد ودر سال 1385 هیئت خانگی نورالائمه را با هدف گسترش فرهنگ معنوی اهل بیت عصمت و طهارت راه اندازی نمود همزمان با راه اندازی این هیئت استقبال کننده از کاروان های راهیان نور چند سالی است که در منطقه جنوب فعالیت داشته است وی دانشجوی رشته کامپیوتر بوده ودر سال 1390به عنوان فرمانده پایگاه بسیج دانشجوئی دانشگاه آزاد اسلامی باغملک منصوب گردید.
شهید حجت الله رحیمی در حالیکه تنها 7 روز تا تولد 22 سالگی اش باقی مانده بود درساعت 10صبح مورخه 390/12/18درشهرستان خرمشهر منطقه شلمچه دعوت حق را لبیک گفت وبه فوز عظیم شهادت نائل آمد.

وی درطول مدت زندگی از همان کودکی عاشق اسلام،اهل بیت،وشهدای دفاع مقدس بود شهید حجت الله رحیمی را می توان به حق از جوانان نسل سوم انقلاب که شیفته امام و مقام معظم رهبری بوده اند نامید.وی عاشق مقام معظم رهبری بود ودر عمل این را به اثبات رساند وی در فتنه سال1388با مدیحه سرائی و شعرهای خود در سطح استان خوزستان نقش فعالی در بصیرت افزائی به مردم داشت. شهید حجت الله رحیمی بارها آرزوی شهادت را طلب می نمود و بر این اساس در سال 1387 اتاق خود را تبدیل به حجره شهدا نمود، دست نوشته ها و مطالب نوشتاری وی حاکی از آن است که وی بارها آرزوی شهادت را طلب نموده بود وی بر همین اساس وصیت نامه عاشقانه و سراسر معنوی خود که حاکی از روح بلندش بود را به رشته تحریر در آورد.
همچنین وی در بین دوستان و نزدیکانش به شهید ابراهیم همت، نسل جدید معروف بودند.

گفتم کجا گفتا به خون

گفتم چه وقت گفتا کنون

گفتم سبب گفتا جنون

گفتم نرو خندید و رفت

گفتم که بود گفتا که یار

گفتم چه گفت گفتا قرار

گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت

غزلی صغری در وصف غیبت کبری :

آمد بهار ولی گل به باغ ما نشد

                           سالی گذشت چرا کم ز داغ ما نشد

گشتم سیاه و نشستم به ماتمش

                           حتی کبوتر او جفت زاغ ما نشد

آن زاده ی شه و اسب سپید روی هم

                              دور از مزاح و حضورت الاغ ما نشد

ای کاش بزمی به پا کند مور گور من

                             از چشم تن که جوانی چراغ ما نشد

یک غمزه از خمی شد قبول عجب                          

                                       از پاره حنجری که بلاغ ما نشد

یا گل به باغ ما نشد یا نآمده بهار

                                  آمد بهار ولی گل به باغ ما نشد

       به نام خواجه خطاپوش

            من آمدم زمین و زمان هم آمده  

                                       هر کس که هست تا کمر خم آمده

            ما را بکش به مذهب عاشقانه ات     

                                       احکام دین عشق مگر کم آمده

           گل را به پیش بلبل دیگری چو دید      

                                 پر رگ زغیرتش به صوتی بم آمده

          عاشق ز روزگار بدش نگشته پیر      

                                 با اقتدا به رخ چو خمش خم آمده

         غمهات تا ملائکه کرده هیئتی      

                                 آنجا فضای عرش خدا دم آمده

         باید شود رشادت اکبرت به نظم       

                              یک بیت هم چو لشکر رستم آمده

         آنقدر ضربه دیده تنت ز دشمنت    

                               حتی مجاز کل و جزش(1) کم آمده

       رعنا پسر زمان سرور جشن توست  

                             اما چرا مقابل من غم آمده

       عیدم عزاست یا غم مادرش رسید  

                            یا زودتر غمش ز محرم آمده

       استاد شاعران غزل میشوم اگر     

                            از بحر لطف اصغرتان نم آمده

      طاقت ندارد این قوس قافیه ام ولی  

                            دستم ز لطف روضه ی غم چم آمده

     آن چیز را که از دگری طلب شدست 

                            با کام لب ز خاک تو جام جم آمده

     من آمدم زمین و زمان هم آمده    

                            جان والسلام چو کمان هم آمده

محو سخنان حاج همت بودیم که در صبحگاه لشگر با شور و هیجان و حرکات خاص سر و دستش مشغول سخنرانی بود.

مثل همیشه آنقدر صحبت های حاجی گیرا بود که کسی به کار دیگری نپردازد. سکوت همه جا را فرا گرفته بود و صدا فقط

صدای حاج همت بود و گاهی صدای صلوات بچه ها. تو همین اوضاع صدای پچ پچی توجه ها را به خود جلب کرد. صدای

یکی از بسیجی های کم سن و سال لشگر بود که داشت با یکی از دوستاش صحبت می کرد.

فرمانده دسته هرچی به این بسیجی تذکر داد که ساکت شود و به صحبت های فرمانده لشگر گوش کند، توجهی نمی کرد.

شیطنتش گل کرده بود و مثلاً می خواست نشان بدهد که بچه بسیجی از فرمانده لشگرش نمی ترسد.

خلاصه فرمانده دسته یک برخوردی با این بسیجی کرد.

سرو صداها کار خودش را کرد تا بالاخره حاج همت متوجه شد و صحبت هایش را قطع کرد و پرسید: «برادر! اون جا چه

خبره؟ یک کم تحمل کنید زحمت رو کم می کنیم».

کسی از میان صفوف به طرف حاجی رفت و چیزی در گوشش گفت. حاجی سری تکان داد و رو به جمعیت کرد و خیلی

محکم و قاطع گفت: «آن برادری که باهاش برخورد شده بیاد جلو.»

بسیجی کم سن و سال شروع کرد سلانه سلانه به سمت جایگاه حرکت کردن. حاجی صدایش را بلند تر کرد: «بدو برادر!

بجنب»بسیجی جلوی جایگاه که رسید، حاجی محکم گفت: «بشمار سه پوتین هات را دربیار» و بعد شروع کرد به

شمردن.بسیجی کمی جا خورد و سرش را به علامت تعجب به پهلو چرخاند. بعد پوتین اون بسیجی را گرفت وتوش اب

ریخت بسیجی متحیر به حاج همت نگاه میکرد بعد حاج همت پوتین پرازاب را به دندان گرفت واب داخل اون رو

نوشید.وگفت:فقط میخوام بدونید که همت خاک پای همه ی بسیجیهاست وبسیجی پس از این حرف همانطور متحیر

نشسته بود.

شهید سید مرتضی آوینی: من هرگز اجازه نمی دهم که صدای حاج همت در درونم گم شود این سردار خیبر، قلعه قلب مرا نیز فتح کرده است.

مادر خوبم به تمامی خواهرانم بگو که

حجاب آنان سنگرشان است .فرهنگ اسلامی

را با این سنگر حفظ کنند .

چند روز بعد از عملیات یک بسیجی رو دیدم که

کاغذ و خودکار گرفته بود دستش هرجا می رفت

همراه خودش می برد ...

از یکی پرسیدم : چشه این بنده خدا ؟؟؟

گفت: آرپی چی زن بوده ...

توی عملیات قبلی آنقدر آرپی چی زده که

دیگه نمی شنوه . باید براش بنویسی.