هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است

چون باغ بی دیوار از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمی ماند .

هیچ کس هم با به نام آزادی دیوار خانه ی خود را برنمی دارد و شب ها در حیاطش را باز نمی گذارد .

چون خطر رخنه ی دزد جدی است .

هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ در معرض

دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد و جلوه کند و چشم و دل برباید .

چون خود جواهر ربوده می شود .

هر چیز که قیمتی تر باشد درصد مراقبت از آن بالاتر می رود .

هر چه که نفیس تر باشد بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت لازم تر .

پس چه شد که قیمت خود را گم کردیم و خود را به حراج گذاشتیم آن هم با تخفیف های ویژه !!

گوهر عفاف و پاکی کم ارزش تر از طلا و پول و محصولات باغ و وسایل خانه نیست .

چه شد که الگوی به آن پاکی و زیبایی را که کارهایش سبب شد سرور تمام زنان عالم شود رها کرده ایم

و به عده ای چسبیده ایم که ….

بانویی که حتی برای زیارت کردن قبر پیامبر شب را بر می گزیند

و دو برادرش حسن(ع) و حسین(ع) را با خود همراه می کرد

و نور چراغ ها را کم می کرد که مبادا چشم هیچ نامحرمی به هیئت مقدسش بیفتد