استاد مطهرى مى‏گوید : «در ده ، پانزده سال پیش که به اصفهان رفته بودم ، در آنجا مرد بزرگى بود ، مرحوم حاج

شیخ محمّد حسن نجف آبادى اعلى اللَّه مقامه ، خدمت ایشان رفتم و روضه‏اى را که تازه در جایى شنیده بودم و تا

آن وقت نشنیده بودم ، براى ایشان نقل کردم . کسى که این روضه را مى‏خواند اتفاقاً تریاکى هم بود . این روضه را

خواند و بقدرى مردم را گریاند که حدّ نداشت . داستان پیرزنى را نقل مى‏کرد که در زمان متوکّل مى‏خواست به

زیارت امام حسین برود و آن وقت جلوگیرى مى‏کردند و دستها را مى‏بریدند تا اینکه قضیّه را به آنجا رساند که این

زن را بردند و در دریا انداختند . در همان حال این زن فریاد کرد : یا ابا الفضل العبّاس! وقتى داشت غرق مى‏شد

سوارى آمد و گفت رکاب اسب مرا بگیر . رکابش را گرفت ، گفت : چرا دستت را دراز نمى‏کنى ؟ گفت : من دست در

بدن ندارم ، که مردم خیلى گریه کردند .

مرحوم حاج شیخ محمّد حسن تاریخچه این قضیه را این طور نقل کرد که : یک روز در حدود بازار ، حدود مدرسه صدر

(جریان ، قبل از ایشان اتّفاق افتاده و ایشان از اشخاص معتبرى نقل کردند) مجلس روضه‏اى بود که از بزرگترین

مجالس اصفهان بود و حتّى مرحوم حاج ملّا اسماعیل خواجویى که از علماء بزرگ اصفهان بود در آنجا شرکت

داشت . واعظ معروفى مى‏گفت که من آخرین منبرى