مرحوم سید محمد باقر قزوینی سوار بر کشتی می آمد که ناگهان باد سختی شروع به وزیدن کرد و حرکت های

شدید کشتی ، همه مسافران را ترساند.

از میان مسافران یک نفر بود که بیش از همه می ترسید و می گریست. و فریاد می زد و به امیرالمومنین علیه

السلام استغاثه می کرد ، ولی مرحوم سید مثل کوهی آرام نشسته بود . آن مرحوم وقتی شدت ترس و جزع آن

فرد را دید فرمود :

از چه می ترسی ؟! باد و رعد و برق همه مطیع امر الهی هستند .

این را گفت و بلند شد و عبای خود را جمع کرد و با آن به سوی باد اشاره ای کرد ، گویا که می خواهد مگسی را

براند .

پس ناگهان همه دیدند که باد ساکن گشت و کشتی آرام شد.