3 روایت:

1- امام حسن (ع) در مورد خلافت امیرالمؤمنین علی (ع) فرمودند: پدرم ابتدا دست به بیعت با آنها (غاصبان) دراز نکرد؛ بلکه آنها را قسم داد (که آیا آنچه رسول خدا در مورد من گفته را فراموش کرده اید) و از یارانش نیز کمک خواست؛ اما فریادش اجابت نگردید و او یاری نشد؛ در حالی که اگر بر ضد غاصبان، یاران کافی می داشت هرگز به خواسته آنان تن نمی داد. (بحارالأنوار (چاپ بیروت)، ج 10، ص 142)

2- تنها امامی که هرگز بیعت ظالمی را بر گردن نخواهد داشت, حضرت مهدی (عج) است. (الإحتجاج على أهل اللجاج (طبرسی)، ج ‏2، ص 290)

3- امام مهدی (ع) می فرماید: اگر شیعیان ما-که خداوند آنها را به طاعت و بندگی خویش موفق بدارد-در وفای به عهد و پیمان الهی اتحاد و اتفاق می داشتند و عهد و پیمان را محترم می شمردند, سعادت دیدار (ظهور) ما به تأخیر نمی افتاد و زودتر به سعادت دیدار ما نائل می شدند. (کمال الدین و اتمام النعمه (شیخ صدوق) ج 2)

3 نتیجه: 

1- اگر یک امام معصوم به اندازه انگشتان دست یار وفادار و فهمیده نداشته باشد, برای حفظ دین مجبور به صلح با ظالم خواهد شد (مانند امام علی ع و امام حسن ع)

2- اگر یک امام معصوم کمتر از 100 یار وفادار و فهمیده داشته باشد, حماسه ای جاودانه خلق خواهد شد (مانند امام حسین ع)

3- اگر امام معصوم تنها 313 یار وفادار و اصیل داشته باشد, زمین را از شر ظالمان و مستکبران نجات خواهد داد (مانند امام مهدی ع)

پس یکی از علت های غیبت حضرت مهدی (عج) سستی مردم دوران ایشان است. اگر حضرت ظهور نماید و یاران کافی نداشته باشد، باید با ظالمان سازش کند؛ اما خداوند نخواسته که آخرین حجتش به دلیل سستی یاران، مجبور به سازش با ظالمان شود. پس

تا زمانی که مردم آماده یاری امام زمان (ع) نباشند، ایشان ظاهر نخواهند شد.