مرحوم جنّت مکان حاج حسین نورى در دارالسلام خود نقل کرده است که در کتاب کلمه طیّبه از مرحوم میرزا سید على صاحب شرح کبیر که مى فرماید: من عصرهاى پنجشنبه مواظبت داشتم به زیارت قبرهائى که در اطراف خیمه گاه است .
شبى در عالم رؤ یا دیدم که رفته ام به زیارت همان قبرها، ناگهان شنیدم هاتفى به زبان فارسى مى گوید: خوشا به حال کسى که در این زمین مقدس ( کربلا) مدفون شود، اگر چه با هزاران گناه باشد از هول قیامت سالم مى ماند، و هیهات که از هول قیامت سلامت باشد، کسى که در این زمین دفن نشود. (3)

کربلا خاکت دهد بوى بهشت *** کربلا هستى تو چون کوى بهشت
کربلا خاکت معطّر از چه شد *** بین گلها امتیازت از که شد
کربلا گو بوى عطرت از کجاست *** عنبر و بوى عنبرت از کجاست
کربلا بوى خدائى میدهى *** کى ز او بوى جدائى میدهى
کربلا جانم فداى بوى تو *** کى شود رو آورم بر سوى تو
کربلا گشتى معلّى بعد از آن *** برتر از عرش خدائى بعد از آن
کربلا من زنده از بوى تواءم *** کربلا من عاشق روى تواءم
کربلا هر کس که یادت مى کند *** زائرت حق را زیارت میکند