سخن امام(ع) با فرشتگان و جنیان-1
شیخ مفید از امام صادق(ع) نقل کرده که فرمود: چون امام حسین(ع) از مدینه رهسپار شد، گروههایى از فرشتگان نشاندار – نیزه به دست و سوار بر اسبان بهشتى – با او دیدار نموده سلام کردند و گفتند: اى کسی که شما پس از جدّ و پدر و برادر خود، حجّت خدا بر خلق او هستى! حق تعالى جدّ تو را بوسیله ما یارى کرد و اکنون او ما را به مدد تو فرستاده است. امام(ع) فرمود: وعده‌‌‌‌‌گاه ما و شما، گودال و بقعه‌‌‌‌‌اى است که در آن به شهادت مى‌‌‌‌‌رسم و آن کربلاست چون به آنجا در آمدم به نزد من آیید. عرض کردند: اى حجت خدا: فرمانمان ده که مى‌‌‌‌‌شنویم و اطاعت مى‌‌‌‌‌کنیم. آیا از برخورد با دشمن نگرانى؟ ما با توییم. فرمود: آنان را بر من راهى نیست و زیانم نتوانند رساند تا به جایگاه شهادت خود درآیم.
سخن امام(ع) با فرشتگان و جنیان-2
الف) و گروههایى از جنیان مسلمان نزد امام(ع) آمده عرض کردند: سرورا! ما پیروان و یاوران توییم هر چه خواهى فرمانمان ده، اگر فرمان دهى همه دشمنانت را هم اکنون بکشیم، خواهیم کرد. حضرت(ع) آنان را دعا کرده فرمود: آیا این آیه را که بر جدم نازل شده، نخوانده‌‌‌‌‌اید: هر کجا باشید شما را مرگ در مى‌‌‌‌‌یابد هر چند در برجهاى استوار باشید؟ و نیز اگر شما در خانه‌‌‌‌‌هاى خود هم بودید، کسانى که کشته شدن بر آنان نوشته شده قطعاً به سوى قتلگاه‌‌‌‌‌هاى خویش‍مى‌‌‌‌‌رفتند و اگر من در جاى خود بمانم، این خلقِ شب‌‌‌‌‌زده به چه آزموده شوند؟ و چه کسى در مشهد شهادت من جاى گزیند؟ خدا در آن روز که زمین را گسترانید، آنجا را براى من برگزید و آن را پناه شیعیانم قرار داد. آنجا در دنیا و آخرت امان آنان است. شما جنیان! در روز شنبه که روز عاشوراست- و در روایتی جمعه- نزد من آیید که در آخر آن روز، در حالى که کسى از خویشان و برادران و خاندانم نمانده تا آهنگ کشتنش را کنند، مرا مى‌‌‌‌‌کُشند و سر مرا براى یزید مى‌‌‌‌‌برند.  ب) آنان عرض کردند: اى حبیب خدا و فرزند حبیب خدا! اگر پیروى از فرمان تو واجب نبود که نمى‌‌‌‌‌توانیم از آن سرپیچى کنیم، همه دشمنانت را – پیش از آنکه به تو دست یابند – مى‌‌‌‌‌کشتیم. امام(ع) فرمود: به خدا ما بر ایشان از شما تواناتریم و لیکن صبر مى‌‌‌‌‌کنیم، تا کسى که هلاک شود با دلیلى روشن هلاک گردد، و کسى که باید زنده ماند، با دلیلى روشن زنده بماند.