شب اول‏
سید در اقبال براى این شب چند نماز ذکر فرموده اول صد رکعت در هر رکعت حمد و توحید بخواند دوم دو رکعت در رکعت اول حمد و انعام و در دوم حمد و یس سوم دو رکعت در هر رکعت حمد و یازده قل هو الله أحد در روایت است از حضرت رسول صلى الله علیه و آله که هر که در این شب این دو رکعت نماز را بجا آورد و صبحش را که اول سال است روزه بدارد مثل کسى است که تمام سال را مداومت به خیر کرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بمیرد به بهشت برود) و نیز سید براى هلال این ماه دعاى مبسوطى ذکر فرموده و اگر ممکن شود احیا بدارد این شب را به دعا و نماز و خواندن قرآن
روز اول بدان که اول محرم اول سال است و در آن دو عمل وارد است‏
اول روزه است‏
(و در روایت ریان بن شبیب از حضرت امام رضا علیه السلام مروى است که: هر که در این روز روزه بدارد و خدا را بخواند خداوند دعاى او را مستجاب کند چنانکه دعاى زکریا را مستجاب نمود)
دوم‏
از حضرت امام رضا علیه السلام منقول است که: حضرت رسول صلى الله علیه و آله روز اول محرم دو رکعت نماز می ‏کرد و چون فارغ می ‏شد دستها را بلند می ‏کرد و این دعا را سه دفعه می ‏خواند اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا ذَخِیرَةَ مَنْ لا ذَخِیرَةَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ یَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَى یَا مُنْعِمُ یَا مُجْمِلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُحْسِنُ أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِیُّ الْمَاءِ وَ حَفِیفُ الشَّجَرِ یَا اللَّهُ لا شَرِیکَ لَکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْرا مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لا یَعْلَمُونَ وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِمَا یَقُولُونَ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلا أُولُوا الْأَلْبَابِ رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ؛ شیخ طوسى فرموده که مستحب است روزه دهه اول محرم و لکن روز عاشورا امساک نماید از طعام و شراب تا بعد از عصر آن وقت به قدر کمى تربت تناول نماید و سید روایت کرده فضیلت روزه تمام ماه را و آنکه روزه او نگه می ‏دارد صائم آن را از هر گناهى روز سوم روزى است که حضرت یوسف علیه السلام از زندان بیرون شده‏
هر که آن روز را روزه دارد آسان فرماید حق تعالى بر او کارهاى مشکل را و برطرف کند از او اندوه را و در روایت نبوى صلى الله علیه و آله است که دعایش مستجاب شود .

روز نهم روز تاسوعا
است (از حضرت صادق علیه السلام روایت است که فرمود: تاسوعا روزى بود که جناب امام حسین علیه السلام و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع کردند و ابن مرجانه و عمر سعد خوشحال شدند به سبب کثرت سپاه و بسیارى لشکر که براى آنها جمع شده بود و جناب امام حسین علیه السلام و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که یاورى از براى آن حضرت نخواهد آمد و اهل عراق او را مدد نخواهند نمود پس فرمود پدرم فداى آن ضعیف غریب)
 

شب دهم شب عاشورا
است و سید در اقبال از براى این شب دعا و نمازهاى بسیار با فضیلتهاى بسیار نقل کرده از جمله صد رکعت نماز هر رکعت به حمد و سه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و بعد از فراغ از جمیع بگوید سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ هفتاد مرتبه و در روایت دیگر بعد از العلی العظیم استغفار نیز ذکر شده و از جمله چهار رکعت در آخر شب در هر رکعت بعد از حمد هر یک از آیة الکرسى و توحید و فلق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحید بخواند و از جمله چهار رکعت نماز در هر رکعت حمد و پنجاه مرتبه توحید و این نماز مطابق است با نماز امیر المؤمنین علیه السلام که فضیلت بسیار دارد و بعد از نماز فرموده ذکر خدا بسیار کند و صلوات بسیار بفرستد بر رسول خدا صلى الله علیه و آله و لعن کند بر دشمنان ایشان آنچه می ‏تواند و در فضیلت احیاى این شب روایت کرده که مثل آن است که عبادت کرده باشد به عبادت جمیع ملائکه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است و اگر کسى را توفیق شامل حال شود در این شب در کربلا باشد و زیارت امام حسین علیه السلام کند و بیتوته نزد آن جناب نماید تا صبح خدا او را محشور فرماید آلوده به خون امام حسین علیه السلام در جمله شهدا با آنحضرت

در روز شهادت آن حضرت ( روز عاشورا ) جامه های عزا بر تن کن، یا به رنگ سیاه تند و یا سبز سیر

(منتخب طریحی: 2/437)

این ده مورد ثابت می کند که در قرون اولیه اسلام نیز همانند روزگار ما لباس سیاه علامت عزا بوده است.

قضیه اول و دوم به بانویی مربوط می شود که هفت سال همسر پیامبر (ص) بود و بیش از پنجاه سال با

امامان معصوم از نزدیک مربوط، و محشور و مأنوس بوده است. ودایع امام علی و امام حسین(ع) درنزد

او بود، و امام حسین(ع) او را مادر خطاب می کرد، با توجه به اینکه اقامه‌ مراسم عزا از مسائل مبتلابه

 بود و همواره رخ میداد، می توان عمل او را به تقریر معصومین(ع) نیز نسبت داد و عمل او را علاوه بر

 سیره کاشف از سنت دانست .

مورد سوم درباره اسماء بنت عمیس است که همواره در محضر حضرت فاطمه زهرا و امیر المؤنان(ع)

حضور داشت، عمل او نیز بیش از مسأله سیره برای ما مطرح می باشد.

درمورد چهارم باید گفت که وجودافرادی چون عقیله بنی هاشم، نائبه حضرت زهرا، قهرمان کربلا، حضرت

 زینب کبری(ع) در میان بانوان سیاه پوش ، مسأله را از حدّ سیره بالاتر می برد.

مورد پنجم نیز عیناً همانند مورد چهارم است و در حدّ حجّت شرعی است.

اینک روایاتی که حاکی از قول یا عمل معصوم می باشد:

1- اصبغ بن نباته گوید: بعد از شهادت مولای متقیان امیرالمؤمنان(ع) وارد مسجد کوفه شدم، دیدم که

حضرت حسن و حسین(ع) جامه سیاه به تن کرده بودند. (در سال 352هجری معزّالدوله امر کردکه دهه

 اول محرم مردم لباس سیاه تن کنند و بازارها را ببندند.)

2- بعد از شهادت امیرالمؤمنین علی(ع)، عبدالله بن عباس به سوی مردم بیرون آمد و گفت: امیرالمؤمنین

 از میان ما رفت و برای خود جانشینی گذاشت که اگر دوست دارید به سوی شما بیرون آید، وگرنه کسی را

بر کسی (اجباری) نیست. مردم به گریه افتادند و گفتند: بیرون آید، پس امام حسن(ع) در حالی که جامه های

 سیاه پوشیده بود به سوی مردم بیرون آمد و برای آنان خطبه خواند. (سیاه پوشی درسوگ ائمّه نور/233به

 نقل از رساله آیت الله مامقامی)

3- رسول اکرم(ص) در آستانه‌ رحلت خودسیاه پوشیده بودند، امام صادق(ع) نیز می گویند: رسول اکرم

« یَوْمَ نَزْعِ السَّوادِ» «روز بیرون آوردن جامه های سیاه است.» (مستدرک: 3/326 ب 48 از احکام ملابس ح 30)

فلسفه سیاه پوشی عباسیان:

عباسیان که در طول قیام داعیه خونخواهی شهدای اهل بیت(ع) داشته اند و وقتی به قدرت رسیدند، دولت

 خود را دولت آل محمد (ص) و ادامه خلافت علی بن ابی طالب(ع) خواندند، لباس سیاه را برای نشان دادن

 تداوم ماتم و اندوه شان در فقدان عزت پیامبر و مصائب اهل بیت(ع) انتخاب کردند . (22) براساس منابع

تاریخی، پس از قتل فجیع زید و یحیی، آتش خشم مردم علیه رژیم اموی زبانه کشید و در خراسان بزرگ

آن روز، شهری باقی نماند که مردمش، لباس سیاه نپوشیده باشند . قیام ابومسلم و ظهور سیاه جامگان

عباسی نیز دقیقا در همین دوره حساس تاریخی صورت گرفت . بنی عباس که در بحبوحه قیام زید و یحیی

 خود و پیروان خویش را از معرکه و جنگ بابنی امیه و خطرات ناشی از آن برکنار داشته بودند، اوضاع و

شرایط را جهت بهره برداری مناسب دیدند و به بهانه خونخواهی شهدای مظلوم کربلا و زید و یحیی، پرچم

 سیاه و سیاهپوشی را ابزار اعلام عزای شهدای اهل بیت(ع) ساختند و با این ترفند دوستداران اهل بیت(ع)

را پیرامون خود گرد آوردند; و برای آن که این تبلیغ ظاهری را در اذهان مردم زنده نگه دارند، پس از به

قدرت رسیدن، سیاهی پرچم و لباس را شعار همیشگی خویش ساختند.

به دلیل همین فریبندگی ظاهری بود که امام صادق(ع) و دیگر ائمه(ع) به رنگ و لباس سیاه خرده می رفتند;

 یعنی مخالفت امام در این موارد، به سیاهپوشی رسمی و خاصی که از سوی بنی عباس تحمیل شده و نماد

بستگی و اطاعت از حکومت ستمگران به شمار می آمد، ناظر است نه سیاهپوشی در عزا و ماتم; به ویژه

 مصائب اهل بیت(ع).

کتاب هایی درباره استحباب پوشش سیاه در عزای عترت:

1-  ارشاد العباد الی الاستحباب لبس السواد علی سیدالشهداء و الأئمه الامجاد  تالیف : سید جعفر طباطبایی

 نوه صاحب ریاض چاپ 1404ه قم.

2-   عزاداری سید الشهداء(ع)  تالیف: سبط حسین زیدی – معاصر – چاپ 1415ه 216صفحه

3-  عزاداری از دیدگاه مرجعیّت شیعه، تالیف: علی ربانی خلخالی – معاصر – چاپ 1415ه 240صفحه قم

4- و اما جامع ترین کتابی که تا کنون در این خصوص نوشته شده، سیاه پوشی در سوگ ائمه نور تالیف

“علی ابوالحسنی” (منذر) است که چاپ نخست آن از سوی انتشارات “معاصر” در سال 1375شمسی در

 392 صفحه و در قم انتشار یافته است.

کتاب «سیاه پوشی در سوگ ائمه نور(علیهم السلام) ـ ریشه‌های تاریخی، مبانی فقهی» نوشته علی

ابوالحسنی(منذر) به همت پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی عرضه شده است.

این کتاب در 15 فصل با عناوین «طرح مسئله»، «رنگ سیاه؛ رنگ پوشش، هیبت، اعتراض و عزا»،

«رمز انتخاب رنگ سیاه در ایام عزا»، «سیاه پوشی در ملل و اقوام جهان»، «سیاه پوشی در عرب»،

«سیاه پوشی در سوگ آل الله؛ رسم جاری اهل بیت(ع) و دوستان آنان در تاریخ»، «رنگ سیاه، در نخستین

 عزاداری آشکار و عمومی شیعیان (بغداد، عاشورای 352 هجری»، «سیاه پوشی بنی عباس؛ تمسک به

 شعار شیعه برای دستیابی به قدرت!»، «نتیجه مباحث گذشته»، «دلایل جواز و استحباب سیاه پوشی در

سوگ ائمه اطهار(ع)»، «فتاوی علما در استحباب سیاه پوشی (در سوگ سالار شهیدان(ع)»، «سیاه پوشی

 عرشیان در عزای سالار شهیدان(ع)»، «سیاه پوشی جنیان در عزای سالار شهیدان(ع)»، «نهم ربیع و

 عید غدیر؛ روز کندن جامه های سیاه» و «پایان سخن (خلاصه و جمع بندی نظر اسلام در باب سیاه

پوشی)» ارائه شده است.

این کتاب، پنج ضمیمه به نام‌های «سیاه پوشی پیامبر(ص) در آستانه رحلت (یک بحث علمی ـ انتقادی)»،

«سیاه پوشی زنان پیامبر(ص) در سوگ آن حضرت»، «قصیده شیوا و سوزناک سیف بن عمیره (صحابی

بزرگ امام صادق و کاظم(ع) در سوگ سالار شهیدان(ع) و ترغیب شیعیان به پوشیدن لباس سیاه در عزای

 آن حضرت»، «آل بویه؛ اعتقاد به تشیع اثنی عشری، ترویج شعائر شیعی و ارتباط قوی با فقهای امامیه»

و «بنی عباس؛ تمسک به شعارها و شعائر شیعه برای دستیابی به حکومت» به نگارش درآمده است.

در مقدمه این کتاب چنین آمده است که «کتاب سیاه پوشی در سوگ ائمه نور(ع) به تبیین ریشه‌های تاریخی

 و اعتقادی یکی از همین سنتها ـ سنت سیاه پوشی در عزای ائمه نور(ع) بویژه سالار شهیدان(ع) ـ

می‌پردازد، و شیوه تدوین و نگارش آن، چنان انتخاب شده که در عین بهره‌مندی خواص، عوام را نیز

 سودمند افتد.

حسین جان!

صد شکر که نو گشته ضریحت اما

دلشوره ی قبر خواهرت را داریم...

بسم رب الحسین(ع)

 حسین جان!

برای سینه زدن رخصتی بده آقا‏

به دست خسته ی من قدرتی بده آقا‏

شبیه سال گذشته دوباره آمده ام

برای خوب شدن فرصتی بده آقا‏...

********************

دارد ساز غمناک‌ترین مرثیه‌ی جهان کوک

می‌شود علی لای لای...!!!

*********************

باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب

باز آواره دور از وطنم کرد ارباب

من کجا؟ روضه کجا؟ هیئت ارباب کجا؟

یا حسین گفتم و شیرین دهنم کرد ارباب

التماس دعا

السلام علیک یا اباعیدالله الحسین (ع)

زیارت امام حسین(ع) در کربلا ، زیبا و عرشی است و انسان را به خدا نزدیک میکند.

از لحظات زیبای این سفر بسیار معنوی ، ساعت شروع هیئت عشاق الزینب(س) غروب جمعه در باب القبله حرم امام حسین(ع) بود ، نگاه مان به ضریح مطهر دوخته شده بود که جلسه آغازشد ، به قدری این فضا زیبا بود که بی اختیار گریه می کردیم و در همان اول که با غزل امام زمان(عج) شروع شد ، از آقا تشکر کردیم که ما را به حرم جدش راه داد است.....

اوج زیبائی جای بود که ذاکر هیئت شروع به خواندن این شعر کرد و من دیگر در پوستم نمی گنجیدم و به قدری منقلب شدم که دستم را رو به سوی ضریح سیدالشهدا(ع) گرفتم و همراه سایر دوستان شروع به خواندن کردیم :

بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما / مرا به نوکریی خود شه ها تو مفتخر نما

معدن سخا حسین ، صید نیزه ها حسین ، شهید سر جدا حسین.......... میکشی مرا حسین(ع)

من احساس کردم همه ی حرم با ما در حال خواندن هستند: زائران ، زمین ، دیوار ، سنگ ها و........

اشک ها بود که جاری شد و به آقا التماس کردیم که سند نوکری ما را امضاء کند و شب اول قبر به فریاد ما برسد....

راستی یاد شهداء و امام افتادم که ارباب همه آنها را به نوکری انتخاب کرد......

در آخر هیئت به ارباب گفتم این زیارت و توسل از طرف ما هدیه به علمدار انقلابمان ، رهبرمان و مرجعمان امام سیدعلی خامنه ای ...

تاریخ زتکرار خودش گریان است /بانوح بگو که نوبت طوفان است

ازمرقد حجرابن عدی فهمیدم / از چیست مزار فاطمه (س) پنهان است

یا صاحب الزمان ادرکنی

اللهم عجل لولیک الفرج

گفتند شهید گمنامه ، پلاک هم نداشت ،

اصلا هیچ نشونه ای نداشت ؛

امیدوار بودم روی زیرپیرهنیش اسمش رو نوشته باشه …



نوشته بود :



“اگر برای خداست ، بگذار گمنام بمانم”

آقـا اجـازه ؟

خـونِ شـهـیـدان چـه مـی شـود ؟

آمـوزگـار : هـیـس

پـسـر جـان

تـمـــام شـد . . .

نـمـیـدانم

کـُجـا ؟

کـِی ؟

کـُدام روز ؟

چـه شـد ؟

کـه یـادت از دَستـم افـتـاد

و حـاصِلَش تمـام ِ زمـین خـوردن هـایـم اسـتـــ !

دلم می خـواهـد آرام صـدایتـــ کنـم :

" اللّهُمـَّ یـا شـاهـِدَ کُـلِّ نـَجْـوى "

و بـگـویـم :تـو خـود ِ آرامـشی

و من خـود ِ خـود ِ بیـقـراری . . .

نمازهایت را عـاشقانه بخوان، حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری،

قبلش فکر کن چرا داری نماز میخوانی و با چه کسی قرار ملاقات داری

آن وقت کم کم لذت میبری از کلماتی که تمام عمر داری تکرارشان میکنی.

تکرار هیچ چیز جز نمـــاز در این دنیا قشنگ نیست...

شهید مصطفی چمران