چشم به کجا دوخته‌ای دلبندم، این روزها ایران یکپارچه عزادار است؛ هنوز فرصت نکرده‌ام برایت بگویم که چگونه

جگرگوشه زهرای اطهر (س) را به قتلگاه فرستادند؛ کودکم نگاه کن این روزها ایران بوی عاشورا می‌دهد؛ بوی عطر

عاشقی اباعبدالله (ع).

سلام بر دستان بریده عباس بن علی (ع)، سلام بر باب الحوائج ،سلام و درود برسقای کربلا ، سلام و درود بر ساقی

محشر و سلام و درود بر فرزند عزیز زهرا (س). یااباالفضل (ع) دلمان محتاج کرامت تو ست، دستمان را بگیر و ما را از

اسارت تن بیرون کش. امید ما آن است که برات زیارت کربلا را از دستان نورانی تو بگیرم.

چهره درهم کشیده تو از خنده چمن زیباتر و فریاد جانسوز تو از نغمه بلبل خوشتر و تن‌پوش خاک‌آلود تو از پر قو پاکتر

است.آنچه اکنون تو داری خریدارش خداست، آگاه باش که اگر قطره‌ای از اشک چشم تو بر آتش دوزخ افتد، آن را

خاموش کند .اکنون جا دارد که بگویم: چه تصویر زیبایی از تو در دفتر روزگارش است!

تشنه ام، عجیب عطش جانم را به آتش می‌کشد. نام کربلا که می‌آید بی‌قرار می‌شوم، می‌خواهم بدوم مثل زینب (س)، از قتلگاه تا

خیمه‌ها، از تل زینبیه تا کنار پیکر علی اکبر‌(ع)، از غدیر تا عاشورا. از آن روز که حق مهریه فاطمه (س) را آب رقم زد تا آن روز که

حسین بن علی (ع) با لبان تشنه در مسلخ عشق جان باخت. تشنه‌ام