هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است

چون باغ بی دیوار از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمی ماند .

هیچ کس هم با به نام آزادی دیوار خانه ی خود را برنمی دارد و شب ها در حیاطش را باز نمی گذارد .

چون خطر رخنه ی دزد جدی است .

هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ در معرض

دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد و جلوه کند و چشم و دل برباید .

چون خود جواهر ربوده می شود .

هر چیز که قیمتی تر باشد درصد مراقبت از آن بالاتر می رود .

هر چه که نفیس تر باشد بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت لازم تر .

پس چه شد که قیمت خود را گم کردیم و خود را به حراج گذاشتیم آن هم با تخفیف های ویژه !!

گوهر عفاف و پاکی کم ارزش تر از طلا و پول و محصولات باغ و وسایل خانه نیست .

چه شد که الگوی به آن پاکی و زیبایی را که کارهایش سبب شد سرور تمام زنان عالم شود رها کرده ایم

و به عده ای چسبیده ایم که ….

بانویی که حتی برای زیارت کردن قبر پیامبر شب را بر می گزیند

و دو برادرش حسن(ع) و حسین(ع) را با خود همراه می کرد

و نور چراغ ها را کم می کرد که مبادا چشم هیچ نامحرمی به هیئت مقدسش بیفتد

به تاریخ 19/10/59 شمسی ساعت 10:10 شب چند سطری وصیت نامه می نویسم : هر شب ستاره ای را به زمین می کشند و باز این آسمان غم‌زده غرق ستاره است ، مادر جان  می دانی تو را بسیاردوست دارم و می دانی که فرزندت چقدر عاشق شهادت و عشق به شهیدان داشت. مادر، جهل حاکم بر یک جامعه انسانها را به تباهی   می کشد و حکومت های طاغوت مکمل های این جهل اند و شاید قرنها طول بکشد که انسانی از سلاله پاکان زائیده شود و بتواند رهبری یک جامعه سر در گم و سر در لاک خود فرو برده را در دست گیرد و امام تبلور ادامه دهندگان راه امامت و شهامت و شهادت است. مادرجان، به خاطر داری که من برای یک اطلاعیه امام حاضر بودم بمیرم ؟ کلام او الهام بخش روح پرفتوح اسلام در سینه و وجود گندیده من بوده و هست. اگر من افتخار شهادت داشتم از امام بخواهید برایم دعا کنند تا شاید خدا من روسیاه را در درگاه با عظمتش به عنوان یک شهید بپذیرد ؛ مادر جان من متنفر بودم و هستم از انسانهای سازش کار و بی تفاوت و متاسفانه جوانانی که شناخت کافی از اسلام ندارند و نمی دانند برای چه زندگی می کنند و چه هدفی دارند و اصلا چه می گویند بسیارند.   ای کاش به خود می آمدند.  از طرف من به جوانان بگوئید چشم شهیدان و تبلور خونشان به شما دوخته است بپاخیزید و اسلام را و خود را دریابید نظیر انقلاب اسلامی ما در هیچ کجا پیدا نمی شود  نه شرقی - نه غربی؛ اسلامی که : اسلامی ...  ای کاش ملتهای تحت فشار مثلث زور و زر و تزویر به خود می آمدند و آنها نیز پوزه استکبار را بر خاک می مالیدند.  مادر جان، جامعه ما انقلاب کرده و چندین سال طول می کشد تا بتواند کم کم  صفات و اخلاق طاغوت را از مغز انسانها بیرون ببرد ولی روشنفکران ما به این انقلاب بسیار لطمه زدند زیرا نه آن را می شناختند و نه باریش زحمت و رنجی متحمل شده اند از هر طرف به این نو نهال آزاده ضربه زدند ولی خداوند، مقتدر است اگر هدایت نشدند مسلما مجازات خواهند شد . پدر و مادر ؛ من زندگی را دوست دارم ولی نه آنقدر که آلوده اش شوم و خویشتن را گم و فراموش کنم علی وار زیستن و علی وار شهید شدن, حسین وار زیستن و حسین وار شهید شدن را دوست می دارم شهادت در قاموس اسلام کاری‌ترین ضربات را بر پیکر ظلم، جور،شرک و الحاد می‌زند و خواهد زد. ببین ما به چه روزی افتاده ایم و استعمار چقدر جامعه ما را به لجنزار کشیده است ولی چاره ای نیست اینها سد راه انقلاب اسلامیند ؛ پس سد راه اسلام باید برداشته شودند تا راه تکامل طی شود  مادر جان به خدا قسم اگر گریه کنی و به خاطر من گریه کنی اصلا از تو راضی نخواهم بود. زینب وار زندگی کن و مرا نیز به خدا بسپار ( اللهم ارزقنی توفیق الشهادة فی سبیلک) .

و السلام؛

محمد ابراهیم همت

منتظر نباش . . .

آینه پرسید که چرا دیر کرده است ؟ نکند دل دیگری اورا اسیر کرده است ؟ خندیدم و گفتم

او فقط اسیر من است تنها دقایقی چند تاخیر کرده است گفتم امروز هوا سرد بوده است شاید

موعد قرار تغییر کرده است خندید به سادگیم آینه و گفت احساس پاک تورا زنجیر کرده است

 گفتم از عشق من چنین سخن مگوی او گفت : خوابی سالها دیر کرده است

 در ایینه به خود نگاه میکنم آه عشق او  عجیب مرا پیر کرده است

 راست گفت آیینه که منتظر نباش

او برای همیشه دیر کرده است

تا حالا فکر کردی ؟؟؟؟

مشکل اصلی ما ادما اینه که فکر نمیکنیم

حالا ای حال شو نداریم یا شهامت شو    بماند ...

اما .................... اما بیا امشب

فقط برای چند دقیقه به مادرت فکر کن به زحمات اش

به محبت هاش به ایثار اش به دوست داشتن و عشق ورزیدن اش

بیا و امشب به سالها زحمتی که برات کشیده کمی فقط به اندازه چند دقیقه فکر کن

ما ادمها عادت داریم به چیز های مادی که برامون ارزش دارن زیاد فکر کنیم

اما تعجب میکنم و متاسفم چرا به مادرامون اصلا زیاد فکر نمیکنیم

یعنی واقعا اینقدر بی ارزش هستن ؟؟؟؟

یا ما ارزش اونها رو نمیفهمیم  ؟؟؟؟

بیایید به امشب و بعضی شب ها بهش فکر کنیم

آخر الزمان چیست؟

آخِرُالزَّمان، اصطلاحی که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا دیده می شود و در ادیان ابراهیمی اهمیت و برجستگی ویژه ای دارد. باورهای مربوط به آخرالزمان، بخشی از مجموعه عقیده هایی است که به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر مربوط می شود و ادیان بزرگ درباره آن پیشگویی هایی کرده اند.

آخرالزمان در آیین اسلام

در قرآن مجید گفتار صریحی درباره آخرالزمان نیست و این اصطلاحی است که در احادیث و م?لفه های مسلمانان به چشم می خورد.

این اصطلاح، در کتاب های حدیث و تفسیر در دو معنی به کار رفته است: نخست، همه آن قسمت از زمان که بنا بر عقیده مسلمانان، دوران نبوت پیامبراسلام است و از آغاز نبوت پیامبر تا وقوع قیامت را شامل می شود. دوم، فقط آخرین بخش از دوران یاد شده که در آن مهدی موعود ظهور می کند و تحولات عظیمی در عالم واقع می شود. انصاف حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) به پیامبر آخرالزمان در میان مسلمانان، با این دو مطلب ارتباط دارد: نخست اینکه پیامبر اسلام، خاتم پیامبران است و شریعت وی به دلیل کامل بودن، تا پایان این عالم اعتبار دارد و او پیامبر آخرین قسمت از زمان است که به قیامت می پیوندد؛ دیگر اینکه در نخستین سده های اسلام، حداقل تصور عده ای از مسلمان چنین بود که قیام قیامت نزدیک است و ظهور پیامبر اسلام در عصری واقع شده که به قیامت متصل است.

در فرهنگ عامه مسلمانان خاصه شیعه، اصطلاح آخرالزمان حکایت از عصری می کند که مهدی موعود در آن ظهور می کند و تحولات ویژ ه ای در جهان رخ می دهد. در روایت های مسلمانان، برای این عصر مشخصه های ویژه ای (به نام نشانه های آخرالزمان) نقل شده است.

از مجموع روایت هایی که در کتاب های حدیث، تفسیر و تاریخ درباره عصر ظهور مهدی موعود نقل شده است، دو مطلب درباره ویژگی های آخرالزمان ـ به معنی عصر مهدی موعود ـ به صورت تواتر معنوی به دست می آید:

اول اینکه در این عصر، پیش از ظهور مهدی موعود، فساد اخلاقی و بیداد و ستم همه جوامع بشری را فرامی گیرد و به صورت عام ترین پدیده در روابط انسان ها درمی آید.

جملات زیبا به یاد مادر

 امروز با شاخه گلی سرخ ودستانی لرزان به دیدارت می آیم
این اشک های من از سردلتنگی است
دلتنگی برای بوسه زدن بر دستهای مهربانت
کاش بودی…
امروز دلم آتش گرفت ودوباره جای خالیت را حس کردم
می دانم جای تو خوب است
وفرشته های آسمان امروز را برایت جشن می گیرند
آخر میدانم که بهشت زیر پای توست….
کاش فقط امروز نگاهت را داشتم
خدایا کاش فقط یک بار دیگر
آغوشش را داشتم

میدونی دلتنگی یعنی چی؟
دلتنگی یعنی اینکه: بشینی به خاطراتت با مادرت فکر کنی ..
اونوقت یه لبخند بیاد رو لبت ..
ولی چند لحظه بعد …
شوری اشکهای لعنتی ، شیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند

چشم من بیا من رو یاری بکن
گونه‌هام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه مگه کاری می‌شه کرد
کاری از ما نمیاد زاری بکن
اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دل من گریه می‌خواد

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود
اکنون بزرگ شده ام مادرم را می خواهم , نه برای گرفتن گوشه چادرش
می خواهمش که با گوشه چادرش اشکهایم را پاک کنم.
نه اینکه دلم خوش شود که می دانم نمی شود !
شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم

در دو چشم تو خدا جا دارد / عشق با چشم تو معنا دارد
مادرم چشمه ی احساس تویی / عطر خوشبوی گل یاس تویی

 نبودنِ تــو
فقط نبودنِ تو نیست
نبودنِ خیلی چیزهاست…
کلاه روی سَرمان نمی‌ایستد!
شعر نمی‌چسبد…
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد!
نمک از نان رفته!!!
خنکی از آب………….
” ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ” مادر….

مـــادر
تمام زندگیم درد مــیکند
دلــــم نوازش های مــــادرانه میخواهد

مادری که در کهنسالی با اینهمه درد و بیماری ،
وقتی می بینه هیچکس دردشو باور نداره ، با خودش میگه ” حتمأ ” من خوبم ” و سعی میکنه با کمر خمیده و پای لنگش ادای آدمای سالمو در بیاره .
قدرشونو بدونیم تا وقتی هستند . زمان خیلی زود ” دیر ” میشه !!!

دغدغهء روزمره ام ، بودن توست !
نفس کشیدنت ..
ایستادنت ..
خندیدنت ..
“مــــــــــادرم”
تو باشی و خدا
دنیا برایم بس است …

مادر، دستی بر گهواره دارد و دستی در دست خدا.
آن‌گاه که مادر، گهواره را تکان می‌دهد ، عرش خدا به لرزه درمی‌آید.
و همه‌ی فرشتگان سکوت می‌کنند تا زیباترین سمفونیِ هستی را بشنوند:
لالایی مادر

فرزند در هر موقعیتی که هست باید متواضع باشد و کمالات خود را به رخ والدین نکشد: (واخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ)

- تواضع در برابر والدین باید از روی مهر و محبت باشد، نه تظاهر و ریا: (وَاخْفِضْ لَهُمَا ...من الرَّحْمَةِ)

- در دوران حیات و پس ازمرگ والدین، باید برای آنان از خدا طلب رحمت کرد: (وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا)

- رحمت الهی، جبران زحمات تربیتی والدین است. (رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی) (گویا ادای حق آنان از عهده فرزند خارج است و تنها

رحمت خداوند می تواند زحمات آنان را جبران کند)

- رنج ها و سختی های دوران کودکی و خردسالی را که والدین تحمل کرده اند از یاد نبریم: (کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا)

سید عبدالحمید کریمی

ای همسر بافضیلت امیرالمؤمنین علیه‏السلام ، دختر دلاوران عرب، ام البنین!

خدا تو را رحمت کند! نیک همسری برای علی علیه‏السلام بودی؛ هم او که به برادرش عقیل فرمود: زنی را به همسریم اختیار کن که فرزندانی شجاع برایم به دنیا آورد و «عقیل»، نام تو را بر زبان آورد که شجاع‏تر از پدران تو، در عرب نبوده است.

و تو، چهار پسر رشید برای علی علیه‏السلام آوردی تا دوست داران فرزندان زهرا علیهاالسلام باشند و فدائیان حسین علیه‏السلام در روز عاشورا.

اگر تو نبودی، چگونه در کربلا، «عباس» دلاور، علمدار دلیر حسین می‏شد که یزید، لعنت خدا بر او باد ـ از شجاعت او در نگهداری عَلَم در شگفت مانده بود؛ آن‏جا که دید بر پیکر علم سپاه حسین، تیر بسیار نشسته، مگر جای دست‏های علمدار. حیرت‏زده پرسید: این عَلَم در دست چه کسی بوده است، که با این همه تیر، علم را رها نکرده است؟

ای بانوی شرافت و ادب! کرامت تو را می‏شود در زلال آیینه اباالفضلت دید؛ آن‏جا که امان نامه شیطان را به سینه خاک کوبید و گفت: حیرتا! زاده ام البنین امان داشته باشد، اما میوه نازنین رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم زاده زهرای مطهّر، امان نداشته باشد؟

اگر تو همسر امیرالمؤمنین نبودی، چه کسی ماه بلند بالای بنی هاشم را به دنیا می‏آورد، که از طلعت زیبا و جمال دل آرایش، عرب، انگشت حیرت به دندان می‏گزید؟

بانوی بافضیلت بودی که ابوالفضل را چنان تربیت کردی، تا پشت و پناه حسین و لشگرش باشد و از کشته‏های دشمن، پشته بسازد.

مرحبا به مادریت، ای مادر ادب! که به نوباوگان خویش فرمودی: از سر ادب. به گل‏های زهرا علیهاالسلام ، «آقا و مولا» خطاب کنند، نه «برادر». خدا تو را رحمت کند.

هنوز صدای مرثیه‏هایت در بقیع، در گوش زمان جاری است:

دیگر به من «مادرِ پسران» نگویید؛ چون مرا به یاد شیران قوی پنجه‏ام می‏اندازید. من پسرانی داشتم که مرا به نام آنها، «ام البنین» می‏خواندند.

اما اکنون دیگر برای من پسری نمانده است؛ چهار فرزندم، همچون عقابان تیز پنجه بودند که با مرگ سرخ، زندگی را وداع گفتند.

ای مادر وفا، که روح شریف چهار پسر وفادارت ـ «عباس و جعفر و عثمان و عبداللّه‏» تجلی‏گاهِ وفای تو به علی علیه‏السلام و اولاد علی علیه‏السلام گردید.

که وفای آنان، درخششی از وفای تو بود!

آیا از شجاعت پدرانت که در رگ‏های تو جاری بود و از شرافت و فضیلتی که در تو می‏جوشید، غیر از این انتظار می‏رفت که فرزندت، قمر بنی هاشم، عبّاس رشید باشد که بر فوج اهریمنان تاخت.

چه نیک می‏شناختی فرزندانت را که در رثای آنان سرودی:

به من خبر دادند که عباس، با دست‏های بریده، با صورت به زمین افتاده اما پسرم! می‏دانم که اگر عمود آهنین بر سرت نمی‏کوفتند و شمشیر در دست می‏داشتی، هیچ کس یارای نزدیک شدن به تو را نداشت.

خدا تو را رحمت کند، ای شجاع‏زاده شجاع پرور، مادر پسران، ام البنین!

"مادری" وظیفه ای سنگین و انجام آن توام با مسائل و مشکلات است. مادر در طی مراحل متعدد تربیت کودک نیازمند است که بردبار و در برابر دشواری ها مقاوم و در برابر ناکامی ها خوددار باشد. بر این اساس مادر بدون پیوند با خداوند متعال نمی تواند به خوبی از عهده انجام وظیفه برآید و کار دشوارش را به پایان رساند.
 
عبادت ایجاد پیوند با خداست وبرای مادر فرصتی است تا نفسی تازه کند و با قدرت و تلاشی جدید به کارش ادامه دهد. عبادت برای مادر ضروری است و بدون آن کار مادر ناقص است. از سوی دیگر مادر نیازمند است که خیر مطلق برای کودک باشد و به انتظار پاداش و به چشمداشت جبران آینده طفل از زحمات خود نباشد. درچنین صورتی او باید خالصانه کار کند و جز خیر وخوبی نخواهد وغیر از خدای پاداش نطلبد.
 
از سوی دیگر مادر الگوی کودک است و اگر بخواهد نسل سالم به جامعه تحویل دهد چاره ای ندارد جز آنکه به خدا مومن ومعتقد و دائما درتمرین عبادتی باشد. ضروری است از حرص و آز، ستیزه کاری ها، غرور ها دور و بر کنار باشد. لغزش وانحراف در زندگی نداشته وبرای فرزندان خیر وسعادت محض باشد.
 
وقتی مادر با خدا پیوندی خالصانه داشته باشد راستی و زیبایی پدید می آید، منافع خود را نادیده می گیرد و سود فرزندان را می طلبد. به هر حال هنگامی که اساس فکر مادر پیوند با خدا باشد زندگی رنگ و جهتی معین پیدا می کند و فرزندش نیکو پرورش می یابد.
 
آنچه از عبادت مادر مورد نظر است پیوندی دائمی با خداست، منظور این است که وجهه نظر مادر در تربیت فرزند ودر انجام فعالیت های رزمره خدا باشد و ایمان به آفریننده مطلق پایه و اساس محکمی برای انجام وظیفه و تلاش باشد و فقط از او پاداش بطلبد. چیزی که در این عبادت مهم است وجود عشق وعلاقه مداوم است، یادآوری قلبی خداست آنچنان که جلوه و اثرش در فکر وزندگی مادر عیان شود.
 
رمز عبادت ایجاد قدرت است، از آن بابت که احساس تعلق و وابستگی به قدرتی بزرگ خود قدرت آفرین است. آدمی در طریق عبادت خود را به خدا وابسته می کند عزت وبرتری را از او می خواهد و از هر آلودگی به او پناه می برد، جهت فعالیت خود را به سوی او سوق می دهد و خود را به حقیقت به او متصل می سازد،پس دارای احساس قدرت و بر اساس آن دور از هوای نفس وتبعیت از هوی است.
 
آنچه در عبادت مادر مطرح است، همه اش شب زنده داری، بی خوابی و تسبیح گفتن نیست، قرآن خواندنها، دعا گویی، ذکرها، روزه داری همه وهمه عبادت است ولی مهمتراز آن جنبه عملی و دخالت دادن معنی در تمام فعالیت زندگی است. در انجام عبادت عمل و رفتار مهم است. صد سخن مادر در زمینه عبادت خدا به اندازه یک عمل چند لحظه ای در کودک نافذ نیست. صد بحث در مورد نماز به اندازه یک نماز خواندن نمی ارزد. روح دینی را باید از طریق عمل به کودک تزریق کرد نه از راه حرف وسخن.
 
روح خلوص وخصوع مادر در حین عبادت، تضرعات و خیرخواهی او، بیداری و شب زنده داری هایش، عمل و رفتار اسلامیش در کودک موثر است. او در سایه عبادت شخصیتی مستقل با ملاک های ایمانی ثابت و استوار پیدا می کند. از رذیلت ها و پستی ها دور می شود و همین خصایص در فرزند او اثر می گذارد و او را آنچنان می پروراند. از سوی دیگر وقتی شیر مادر به همراه یاد خدا وارد دهان کودک می شود به هنگامی که دوران حملش با ذکر و یاد الهی باشد و به موقعی که مادر در زندگی روزمره خدا را به یاد داشته وبه یاد کودک اندازد فرزندش غارتگر،کثیف و پست بار نمی آید و ارزشهای انسانی را فدای مقاصد شخصی نمی کند.
 
اثر فعالیت های عبادتی مادر همه گاه حتی پس از مرگش در ذهن کودک نقش بسته است و آدمی را به یاد آن می اندازد. امام مجتبی (ع) درباره مادر بزرگوارش می گوید: شبها تا به صبح او را در محراب عبادت می دیدم که سر گرم دعا بود و اول همسایه را دعا می کرد.